ربیعی
لغتنامه دهخدا
ربیعی .[ رَ ] (ص نسبی ) منسوب به ربیع. بهاری :
پالوده ٔ راوق ربیعی
خاک قدم تو از مطیعی .
- قصیده ٔ ربیعی ؛ قصیده ای که در آن وصف بهار کنند. بهاریه .
پالوده ٔ راوق ربیعی
خاک قدم تو از مطیعی .
نظامی .
- قصیده ٔ ربیعی ؛ قصیده ای که در آن وصف بهار کنند. بهاریه .