ربوة

ربوة. [ رُب ْ وَ ] (اِخ ) رُبْوة.رِبْوة. رَبْوة. راویان گویند آن عبارت از دمشق است و در دمشق در دامنه ٔ کوه قاسیون و در یک فرسخی آن ، وجایگاهی است که در هیچ جا در زیبایی و صفا و خرمی نظیر ندارد و آن مسجدی است مشرف بر وی ، و نهر ثورا اززیر آن می گذرد و این محل بمنزله ٔ پلیست و نهری دیگردر طرف بالا ضمیمه ٔ آن میشود و مصرف آبیاری می گردد. در یک ناحیه از این محل مغاره ٔ کوچکی دیده میشود و زیارتگاه مردم است چونکه همچو می پندارند که این مکان همانجای مذکور در آیه ٔ شریفه می باشد و زادگاه حضرت عیسی است : و آویناهما اِلی ربوة ذات قرار ومعین . (قرآن 50/23) (از معجم البلدان ) :
غم چو بینی در کنارش کش به عشق
از سر ربوه نظر کن در دمشق .

مولوی .