ربعة

ربعة. [ رَ ب َ ع َ ] (ع اِ) آنچه به تندی جریان یابد. || مسافتی که در آن جماعت گرد آید. (از اقرب الموارد). || طبله ٔعطار. (ناظم الاطباء). || صندوق جزوه های مصحف ، و به این معنی آخر مولد است . (منتهی الارب ). || مسافت مابین پایه های دیگ پایه که در آن خدرک آتش فراهم شود. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). گشادگی که میان دیگ پایه بود. (مهذب الاسماء).