راکبةلغتنامه دهخداراکبة. [ ک ِ ب َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث راکب . ج ، رواکب . (المنجد). || نهال خرما بر تنه ٔ مادر رسته و تا زمین نرسیده . (از متن اللغة)(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به راکب شود.
