رامیان
لغتنامه دهخدا
رامیان . (اِخ ) اصفهانی . میرزا محمدعلی فرزند عبداﷲ طبیب نزد برادر بزرگ خویش پزشکی آموخته و طبابت می کرده وگاهی شعر نیز می سروده است . و صاحب آتشکده با وی ملاقات کرده است . بنا بنوشته ٔ آذر این بیت از اوست :
صبح است و فصل گل می بارانم آرزوست
دیدار یار و صحبت یارانم آرزوست .
رجوع به آتشکده ٔ آذر چ بمبئی ص 378 شود.
صبح است و فصل گل می بارانم آرزوست
دیدار یار و صحبت یارانم آرزوست .
رجوع به آتشکده ٔ آذر چ بمبئی ص 378 شود.