ذودروءلغتنامه دهخداذودروء. [ دُ ] (ع ص مرکب ) طریق ذودروء؛ راه پرشکاف و آب کند. || (اِ مرکب ) خرقه و ریته ٔ ستور که تیرانداز در پس آن پنهان شود انداختن صیدرا. || حلقه ای که آنرا به نیزه ربایند.
