ذأو
لغتنامه دهخدا
ذأو. [ ذَءْ وْ ] (ع مص ) ذَأی . راندن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). دور کردن . ذأوِ اِبِل ؛ دور کردن و راندن شتران را. || پژمردن تره . (تاج المصادر بیهقی ). ذأوِ بقل ؛ پژمرده شدن تَره . (منتهی الارب ). || ذأو مراءة؛ آرمیدن با وی .
