دیباپوشش
لغتنامه دهخدا
دیباپوشش . [ ش ِ ] (ص مرکب ) که پوشش دیبا دارد. با لباس دیبا. ملبس به دیبا :
بین که همچون ریدکان خرد دیباپوششان
گرد تخت خویش چون دارد حشر لکلک بچه .
بین که همچون ریدکان خرد دیباپوششان
گرد تخت خویش چون دارد حشر لکلک بچه .
سوزنی .