دوشنبد
لغتنامه دهخدا
دوشنبد. [ دُ شَم ْ ب َ ] (اِ مرکب ) دوشنبه . (یادداشت مؤلف ) :
به روزگار دوشنبد نبید خور به نشاط
به رسم موبد بنشین و موبدان موبد.
رجوع به دوشنبه شود.
به روزگار دوشنبد نبید خور به نشاط
به رسم موبد بنشین و موبدان موبد.
منوچهری .
رجوع به دوشنبه شود.