دوزا
لغتنامه دهخدا
دوزا. (نف ) صفت دائمی از دوزیدن . (دوختن ) کسی که دوزد. دوزنده ؛ درا و دوزا. (یادداشت مؤلف ) :
...ای دلبر درّا دوزا
نیک می بری و خوش می دوزی .
رجوع به درا و دوزا شود.
...ای دلبر درّا دوزا
نیک می بری و خوش می دوزی .
رجوع به درا و دوزا شود.