دودرزی
لغتنامه دهخدا
دودرزی . [ دُ دَ ] (حامص مرکب ) صفت و حالت دودرز. داشتن دو درز و شکاف . || کنایه از دودستگی و نفاق و دوتیرگی :
دودرزی ز دل بشکند کوه را
پراکندگی آرد انبوه را.
رجوع به دودستگی شود.
دودرزی ز دل بشکند کوه را
پراکندگی آرد انبوه را.
نظامی .
رجوع به دودستگی شود.