ده زبانی

ده زبانی . [ دَه ْ زَ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی ده زبان . || پرحرفی و زیادگویی . (ناظم الاطباء). || کنایه از هرلحظه چیزی گفتن وبر حرف خود ثابت نبودن است . (آنندراج ) :
چون نکردی یک زبانی لاله وار
ده زبانی نیز چون سوسن مکن .

سیدحسن غزنوی .

با نسیم خانه زاد بوستان دوستی
ای گل رعنا چو سوسن ده زبانی می کنی .

حکیم شفایی (از آنندراج ).

و رجوع به ده زبان شود.