دنیس

دنیس . [ دِ ] (اِخ ) جبار شهر سیراکوز بود (405 - 368 ق . م .). که در بیست وپنج سالگی بدان مقام رسید. به سبب ستمکاری ، اهالی سیراکوز بر او شوریدند ولی دنیس بر آنان چیره شد و سپاهیان کارتاژ را نیز از آنجا بیرون راند و بعد به یونان و جنوب ایتالیا نیز تسلط یافت . وی بر همه بدگمان بود. ازاین رو همیشه در زیر لباس سلاح می پوشید و از تیغ دلاکان حذر داشت و با مردم از فراز برج سخن می گفت . افلاطون چندی در دربار او بود ولی سرانجام آن فیلسوف بزرگوار را از پیش خود راند و امر داد که او را چون بندگان بفروشند. (از ترجمه ٔ تمدن قدیم فوستل دُ کولانژ).