دم شمردن
لغت‌نامه دهخدا
دم شمردن . [ دَ ش ِ / ش ُ م َ /م ُ دَ ] (مص مرکب ) شمار انفاس داشتن . || کنایه از ایام بسر کردن است . (آنندراج ) :
به آسان شماری دمی می شمار
که آسان زید مرد آسان گزار.
- دم شمردن بر کسی ؛ حساب عمر و زندگی وی کردن :
که بر تو دم شمرده ست و ببسته
خدای کردگارغیب دانت .
و رجوع به ماده ٔ دم شود.
به آسان شماری دمی می شمار
که آسان زید مرد آسان گزار.
نظامی .
- دم شمردن بر کسی ؛ حساب عمر و زندگی وی کردن :
که بر تو دم شمرده ست و ببسته
خدای کردگارغیب دانت .
ناصرخسرو.
و رجوع به ماده ٔ دم شود.
