دل برده
لغتنامه دهخدا
دل برده . [ دِ ب ُ دَ / دِ ](ن مف مرکب ) بیدل . دل از دست داده . دل برده شده . که کسی دل از وی برده باشد. عاشق . دلباخته :
کرم زین بیش کن با مرده ٔ خویش
مکن بیداد بر دل برده ٔ خویش .
پیش تو استون مسجد مرده ایست
پیش احمد عاشقی دل برده ایست .
کرم زین بیش کن با مرده ٔ خویش
مکن بیداد بر دل برده ٔ خویش .
نظامی .
پیش تو استون مسجد مرده ایست
پیش احمد عاشقی دل برده ایست .
مولوی .