دعاروا

دعاروا. [ دُ رَ ] (ص مرکب ) که بر آن دعا روا شود. مایه ٔ اجابت دعا: درخت دعاروا؛ درخت نظرکرده که بر آن روا شدن دعا را ژنده ها بندند. درختی که برای برآمدن حاجات زنان و عامیان بر وی رکو گره کنند و چون حاجتشان برآید آن گره بگشایند. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
آویخته زونان ریشه ریشه
مانند درخت دعاروا را.

سوزنی .

و رجوع به حاجت روا شود.