دعاخوان
لغتنامه دهخدا
دعاخوان . [ دُ خوا / خا ] (نف مرکب ) دعا خواننده :
در عقب پنج فرض ، اوست دعاخوان من
یا رب کارواح قدس باد دعاخوان او.
|| سؤال کننده . خواهنده :
فقیر از بهر نان بر در دعاخوان
تو می تندی که مرغم نیست برخوان .
در عقب پنج فرض ، اوست دعاخوان من
یا رب کارواح قدس باد دعاخوان او.
خاقانی .
|| سؤال کننده . خواهنده :
فقیر از بهر نان بر در دعاخوان
تو می تندی که مرغم نیست برخوان .
سعدی .