دشنام گیر
لغتنامه دهخدا
دشنام گیر. [ دُ ] (نف مرکب ) دشنام گیرنده . آنکه دشنام شنود و بجوش نیاید. (آنندراج ). آنکه در زیر فحش و بد گفتن آرام می گیرد. (ناظم الاطباء) :
امروز چون تو قابل هجوی نگار نیست
دشنام گیرتر ز تو در روزگار نیست .
امروز چون تو قابل هجوی نگار نیست
دشنام گیرتر ز تو در روزگار نیست .
شفائی (از آنندراج ).