دست خورده
لغتنامه دهخدا
دست خورده . [ دَ خوَرْ/ خُوْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کالای مستعمل . تباه شده .(آنندراج ). فرسوده . لمس شده . دست فرسوده :
ترا ز سیلی استاد رخ فسرده شود
متاع از نظر افتد چو دست خورده شود.
مده بدست طبیبان عنان نبض حیات
متاع عافیت خویش دست خورده مکن .
ترا ز سیلی استاد رخ فسرده شود
متاع از نظر افتد چو دست خورده شود.
اشرف (از آنندراج ).
مده بدست طبیبان عنان نبض حیات
متاع عافیت خویش دست خورده مکن .
تأثیر (از آنندراج ).