دست اره
لغت‌نامه دهخدا
دست اره . [ دَ اَرْ رَ / رِ / اَ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) اره ٔ دستی کوچک . (آنندراج ). دستره و اره ٔ دستی . (ناظم الاطباء). اره یا قسمی از آن . اره که با دست بکار برند. اره های کوچک . (یادداشت مرحوم دهخدا).منشار. (زمخشری ) میشار. شرشرة. (دهار) :
پشت خوهل و سر تویل و روی برکردار پیل
ساق چون سوهان و دندان بر مثال دست اره .
این ترب را اگر بدوانی تو فی المثل
بر دست اره ریزد دندان دستره .
نَشر؛ بریدن به اره و دست اره . (دهار).
پشت خوهل و سر تویل و روی برکردار پیل
ساق چون سوهان و دندان بر مثال دست اره .
غواص .
این ترب را اگر بدوانی تو فی المثل
بر دست اره ریزد دندان دستره .
سوزنی .
نَشر؛ بریدن به اره و دست اره . (دهار).
