درن

درن . [ دَ رِ ] (ع ص ) ریمناک و چرک آلوده . (منتهی الارب ). خازگن . (مهذب الاسماء). || جامه ٔ چرک آلوده و دَرَن دار. (از اقرب الموارد). || جامه ٔ کهنه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || آلوده به چیزی ، گویند: هو درن الیدین ، و یداه درنتان بالخیر، و أیدیهم دِران ؛ یعنی به خیر پیوسته است گویی که آلوده به آن است . ج دِران . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).