درم بار
لغت‌نامه دهخدا
درم بار. [ دِرَ ] (نف مرکب ) درم بارنده . بارنده ٔ درم . درم ریز. || کنایه از بسیاربخشش و سخی :
در بزم درم باری و دینارفشانیست
در رزم مبارزشکر و شیرشکاریست .
- ابر درم بار ؛ ابر که باران آن درم بود.
- || بسیار سخی ؛ بسیار بخشنده :
میر همه میران ، پسر خسرو ایران
بواحمدبِن ْ محمود آن ابر درم بار.
در بزم درم باری و دینارفشانیست
در رزم مبارزشکر و شیرشکاریست .
فرخی .
- ابر درم بار ؛ ابر که باران آن درم بود.
- || بسیار سخی ؛ بسیار بخشنده :
میر همه میران ، پسر خسرو ایران
بواحمدبِن ْ محمود آن ابر درم بار.
فرخی .
