دربچه
لغتنامه دهخدا
دربچه . [ دَ چ َ / دَ ب َ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) مصغر درب . دریچه . در کوچک . (آنندراج ). در خرد. درچه :
روز و شب دربچه ٔ مشرق و مغرب باز است
ورنه از تنگی این خانه نفس می گیرد.
روز و شب دربچه ٔ مشرق و مغرب باز است
ورنه از تنگی این خانه نفس می گیرد.
ملاطغرا (از آنندراج ).