خویش نشناس
لغتنامه دهخدا
خویش نشناس . [ خوی / خی ن َ ] (نف مرکب ) خویشتن ناشناس . آنکه خود را نشناسد. آنکه حد خود نداند. خودناشناس . آنکه پا از گلیم خود فراتر نهد. آنکه از حد خود تجاوز کند :
خروشید گرسیوز آنگه بدرد
که ای خویش نشناس ناپاک مرد.
|| متکبر. خودپسند.
خروشید گرسیوز آنگه بدرد
که ای خویش نشناس ناپاک مرد.
فردوسی .
|| متکبر. خودپسند.