خونباران
لغتنامه دهخدا
خونباران .[ خوم ْ ] (نف مرکب ) در حال باریدن خون :
حذر کن ز آه مظلومی که بیدار است و خون باران
تو شب خفته ببالین تو سیل آید ز بارانش .
حذر کن ز آه مظلومی که بیدار است و خون باران
تو شب خفته ببالین تو سیل آید ز بارانش .
خاقانی .