خوش پوز
لغتنامه دهخدا
خوش پوز. [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) جانوری که پوزه ٔ زیبا دارد. خوش پوزه . با پوزه ٔ خوب . با پوزه ٔ نیکو. نیکوپوزه :
از پی صید آهوی خوشپوز
چشمها پر ز سرمه کرده چو یوز.
از پی صید آهوی خوشپوز
چشمها پر ز سرمه کرده چو یوز.
سنائی .