خوش خند
لغتنامه دهخدا
خوش خند. [ خوَش ْ / خُش ْ خ َ ] (ص مرکب ) خوب خنده .نیکوخنده . شکرخند. کنایه از لب زیباست :
خوش باش بدان دو لب و خوش خند که کردی
بازار شکر زان لب خوشخندشکسته .
خوش باش بدان دو لب و خوش خند که کردی
بازار شکر زان لب خوشخندشکسته .
سوزنی .