خوش اخلاقیلغتنامه دهخداخوش اخلاقی . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] (حامص مرکب ) خوشخویی . خوش خلقی . || پاکیزگی خو. تهذیب خلق . (یادداشت مؤلف ).