خوردگهلغتنامه دهخداخوردگه . [ خوَرْدْ / خُرْدْ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) جای خوردن . خوردگاه . خوردن گاه : از خوردگهی بخوابگاهی وز خوابگهی بنزد شاهی .نظامی .