خودآموز
لغت‌نامه دهخدا
خودآموز. [ خوَدْ / خُدْ ] (نف مرکب ) پیش خود یادبگیر. آموزش بدون معلم .
- کتاب خودآموز ؛ کتابی که بدون معلم می توان مطالب آنرا آموخت .
- شخص خودآموز ؛ کسی که بدون معلم و یاددهنده چیزی می آموزد. پیش خود یادبگیر.
- کتاب خودآموز ؛ کتابی که بدون معلم می توان مطالب آنرا آموخت .
- شخص خودآموز ؛ کسی که بدون معلم و یاددهنده چیزی می آموزد. پیش خود یادبگیر.
