خوان یغما
لغتنامه دهخدا
خوان یغما. [ خوا / خا ن ِ ی َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از خوانی باشد که کریمان بگسترانند و صلای عام دردهند و معنی آن خوان تاراج است چه یغما بمعنی تاراج باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ) :
پراگنده ای گفتش ای خاکسار
برو طبخی از خوان یغما بیار.
بر این خوان یغما چه دشمن چه دوست .
فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را.
پراگنده ای گفتش ای خاکسار
برو طبخی از خوان یغما بیار.
سعدی (بوستان ).
بر این خوان یغما چه دشمن چه دوست .
سعدی .
فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را.
حافظ.