خواب بستن
لغت‌نامه دهخدا
خواب بستن . [ خوا / خا ب َ ت َ ] (مص مرکب ) شوراندن خواب کسی و نگذاشتن او تا که به خواب رود. (از آنندراج ). به افسون کسی را خواب بند کردن تا همیشه بیدار باشد :
ز بسکه بی تو نشینم دو چشم حیرت باز
گمان برم که مگر بسته اند خواب مرا.
با چنین خوابها که من هستم
خواب خاقان نگر که چون بستم .
ز بسکه بی تو نشینم دو چشم حیرت باز
گمان برم که مگر بسته اند خواب مرا.
حیاتی گیلانی (از آنندراج ).
با چنین خوابها که من هستم
خواب خاقان نگر که چون بستم .
نظامی .
