خلیل
لغتنامه دهخدا
خلیل .[ خ َ ] (اِخ ) ابن احمدبن خلیل بن موسی بن عبداﷲبن عاصم ، مکنی به ابوسعید. از محدثان بزرگ زمان خود بود و از سیستان برخاست . تولد او بسال 291 هَ . ق . و وفات او بسال 378 هَ . ق . به فرغانه بود. قضاوت چندین شهرداشت و کتب چندی به نام او است . (یادداشت مؤلف ).