خفرز
لغتنامه دهخدا
خفرز. [ خ َ ف َ / خ َ رَ ] (اِ) خرفه . بقلةالحمقاء پرپهن . (یادداشت بخط مؤلف ) :
بگاه نام جستن تیرباران
چنان رانی که برگ گل بهاران
خفرز آید ترا ریگ رونده
ثمر آید ترا بحر دمنده .
بگاه نام جستن تیرباران
چنان رانی که برگ گل بهاران
خفرز آید ترا ریگ رونده
ثمر آید ترا بحر دمنده .
(ویس و رامین ).