خطا گرفتن
لغتنامه دهخدا
خطا گرفتن . [ خ َ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) اشتباه گرفتن . سهو گرفتن . تخطئه کردن . (یادداشت بخط مؤلف ) :
نه در هر سخن بحث کردن رواست
خطا بر بزرگان گرفتن خطاست .
کسی گیرد خطا بر نظم حافظ
که هیچش لطف در گوهر نباشد.
|| گناه کسی را مورد عقاب قرار دادن :
خطای بنده نگیری که مهتران و ملوک
شنیده اند نصیحت ز کهتران خدم .
|| عیب گرفتن .
نه در هر سخن بحث کردن رواست
خطا بر بزرگان گرفتن خطاست .
سعدی (گلستان ).
کسی گیرد خطا بر نظم حافظ
که هیچش لطف در گوهر نباشد.
حافظ.
|| گناه کسی را مورد عقاب قرار دادن :
خطای بنده نگیری که مهتران و ملوک
شنیده اند نصیحت ز کهتران خدم .
سعدی .
|| عیب گرفتن .