خرز
لغتنامه دهخدا
خرز. [ خ َ ] (ع مص ) دوختن درز موزه و جز آن . (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از منتهی الارب ) (از تاج المصادر بیهقی ) :
برای آنکه خرازان گه خرز
کنند از سبلت روباه درزن .
ریسمان و سوزنی نی وقت خرز
آنچنان دوزد که پیدا نیست درز.
برای آنکه خرازان گه خرز
کنند از سبلت روباه درزن .
خاقانی .
ریسمان و سوزنی نی وقت خرز
آنچنان دوزد که پیدا نیست درز.
مولوی (مثنوی ).