خراخرلغتنامه دهخداخراخر. [ خ َ خ َ ] (اِ صوت ) صدا و آوازی را گویند که از گلوی مردم خفته و آن کس را که گلو فشرده باشند برآید. (از برهان قاطع) (از غیاث اللغات )(از ناظم الاطباء) (از انجمن آرای ناصری ). خِرخِر.
