خداش دارمی

خداش دارمی . [ خ ِ ] (اِخ ) ذهبی در میزان الاعتدال او را به این نام آورده . ولی عسقلانی در لسان المیزان می گوید: او غیر منسوب است ، یعنی منسوب به «دارمی » نیست . ذهبی به انس گفت : مرا حدیثی گو. پس انس ، حدیثی را که ابن عساکر در سباعیات برای او از طریق ابن شاهین از علی بن احمد مصری از خداش بن محمدبن خداش از جدش آورده ، روایت کرد. ذهبی در ترجمه ٔ حال خداش دارمی او را یکی از مجهولان آورده و در آخر همان ترجمه حال گفته است ابوبکربن اسحاق بن خزیمه از خداش بن محمدبن خداش مذکور روایت تحدیث است و سپس اضافه کرد خداش مجهول است و نه بخاری در تاریخش ونه ابن ابی حاتم و نه اصحاب مؤتلف و مختلف هیچیک نام او را نیاورده اند. (از لسان المیزان ج 2 ص 395).