خجاء

خجاء. [ خ َ ] (ع مص ) زدن . (از منتهی الارب ) (از متن اللغة). خجأه بالعصا؛ ای ضربه بالعصا. || شب گذشتن و منقطع شدن . (از منتهی الارب ) (از معجم الوسیط). || گاییدن . (از منتهی الارب ). || پنهان بخانه آمدن . (از منتهی الارب ). || انقماع . انکسار. (از اقرب الموارد). || شرم کردن . (از معجم الوسیط) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). استحیاء. || فحش گفتن . (از منتهی الارب ) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط). || (اِ) ج ِ خجاة. (از منتهی الارب ).