ترجمه مقاله

خبث

لغت‌نامه دهخدا

خبث . [ خ َ ب َ ] (ع اِ) پلیدی . ریم . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط) (از تاج العروس ) (از مهذب الاسماء). || ذوالبطن . (از متن اللغة). || نجاست . مقابل حدث چه حدث نجاست عارضی و حکمی است و خبث نجاست ذاتی :
کوزه ٔ نو گر بخود بولی کشد
آن خبث را آب نتواندکشد.

(مثنوی ).


نور خورشید ار بیفتد بر حدث
او همان نور است و نپذیرد خبث .

(مثنوی ).


زین توبه ٔ پر از خبث و غش گریز از انک
خوش نیست در بلای سرب مانده کیمیا.

سراج الدین قمری .


|| زنگار. زنگ . || جرم اجسامی که در حین گداختن از آن جدا شود و مجموع خبثها گرم و خشکند. ریم آهن . ریر آهن .و توبال الشابورقان [ فولاد الطبیعی ] قریب من توبال النحاس و زنجاره قابض اکال و خبثه اضعف من زنجاره . (از کتاب مفردات قانون بوعلی سینا).
ترجمه مقاله