خازن

خازن . [ زِ ] (اِخ ) مزنی . متوفی بسال 430 هَ . ق . وی مدتی در اندلس و مدتی در مصر سکونت کرد. صاحب تألیفات شهیره در قواعد نور است که از آنجمله اند: کتاب الفجر و الشفق ، کتاب البصریات ، و کتابی در وصف آلات رصد. این مرد مقدار انکسار نور را ضمن گذشت در هوا ایضاح نمود. گویند که او با کمک سرجیوس در عصر مأمون المجسطی را به عربی برگرداند. شاید مقصود این است که وی تعریب های ترجمه ٔ المجسطی سرجیوس را تهذیب نمود. (از معجم المطبوعات ج 1 ص 811).