حیدانلغتنامه دهخداحیدان . [ ح َ ] (ع اِ) سنگ که از سم ستور به یک سو جهد در رفتن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). سنگ که از سم ستور بجهد در زمین . (مهذب الاسماء).
