حؤول
لغت‌نامه دهخدا
حؤول . [ ح ُ ئو ] (ع مص ) حَول . گذشتن یک سال بر چیزی . || برگشتن از عهد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || بجای دیگر گشتن . (منتهی الارب ). || حایل شدن میان دو چیز. (اقرب الموارد). || آبستن نشدن ناقه بعد از گشن دادن و همچنین درخت خرما. (منتهی الارب ). آبستن نشدن . || بار دادن خرما یک سال و بار ندادن در سال دیگر. (اقرب الموارد). حوول . رجوع به این کلمه شود.
