حشاءلغتنامه دهخداحشاء. [ ح َش ْءْ ] (ع مص ) حش ءِ به سوط؛ با تازیانه بر پهلو و شکم زدن . || حش ءِ به سهم ؛ تیر بر شکم زدن . || حش ءالمراة؛ آرمیدن با وی . || حش ء نار؛افروختن آتش . || دما برگرفتن . (زوزنی ).
