حسین بغوی

حسین بغوی . [ ح ُ س َ ن ِب َ غ َ ] (اِخ ) ابن مسعودبن محمد معروف به ابن فراء بغوی شافعی در مروالرود خراسان در 516 هَ . ق . 1122/م . پس از هفتادواند سال عمر و دیدن بیش از هشتاد راوی حدیث درگذشت . او راست : معالم التنزیل در تفسیر و مصابیح السنة و التهذیب و شمائل النبی و «الجمع بین الصحیحین ». (سیر النبلاء ج 12 ص 103) (طبقات الشافعیة ج 37 ص 2) (تذکرة الحفاظ ج 15 ص 2) (ابن خلکان ج 1 ص 402) (شذرات ج 4 ص 48) (روضات ص 246) (طبقات المفسرین سیوطی 12) (مفتاح السعادة) (کشف الظنون ) (معجم المؤلفین ) (هدیة العارفین ج 1 ص 312) (تاریخ گزیده ص 809 و 813).