حسنلغتنامه دهخداحسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن احمدبن زفر اربلی حکیم . محدث بود اما دین سالم نداشت و متفلسف و صوفی بود و در 726 هَ . ق . درگذشت . داستانی از ارث او که ازپدرش برده بود، در دررالکامنة (ج 2 ص 11) آمده است .
