حسدای

حسدای . [ ح َ ] (اِخ ) ابن بشروط یا شروط یا شپروت اسرائیلی . یکی از اطباء و گیاه شناسان اندلس به زمان الناصر عبدالرحمان بن محمد صاحب الاندلس بود. صاحب عیون الانباء گوید: ارمانیوس ملک قسطنطنیة ظاهراً به سال 337 هَ . ق . برای ناصر عبدالرحمان هدایایی ارسال داشت و از جمله هدایا کتاب دیسقوریدس بود که گیاهان آن را بصورتی عجیب رسم کرده بودند و کتاب تاریخ هروسیس . اولی بزبان یونانی قدیم و دومی بلسان لاتینی و به سال 340 هَ . ق . عبدالرحمان از عظیم روم درخواست تا مترجمی برای این کتب بدو فرستد و او نقولای راهب را به قرطبه گسیل داشت و در این وقت در قرطبه دارالملک عبدالرحمان ، عده ای از اطباء اهل بحث و تفتیش بودند که حسدای بن بشروط از جمله ٔ آنان و حریص ترین ایشان بعلم و نزدیکترین همه به عبدالرحمان بود. و جمله ٔ این اطباءبا مدد نقولای راهب بر تصحیح ترجمه ٔ استفان بن السبیل که در ایام جعفر متوکل از کتاب دیسقوریدس کرده بود،پرداختند و تمام معضلات کتاب حل و به اسماء عربی گیاهان تطبیق شد، و جز نزدیک ده نام از گیاهان آن کتاب که چندان مهم نبود چیزی مجهول نماند. (نقل باختصار از عیون الانباء ج 2 ص 47). لکلرک مترجم فرانسوی مفردات ابن البیطار در شرح کلمه ٔ ذوالحیة او را حسدای بن شپروت گفته و گوید یکی از علمای مغرب است و او راست : کتابی در رجال که آن را «م . لوزالو» ترجمه کرده است .