حرقت

حرقت . [ ح ُ ق َ ] (ع اِمص ) سوزش . سوختن :
ایمن از شر نفس خود بودی
در غم حرقت و عذاب جحیم .

ناصرخسرو.

دُرصفت از تف حرقت زرد شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 295). حرقت حُرفت ادب در او رسید. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 361).
- امثال :
حرفت آموزی از حرقت مفلسی نسوزی . (جامعالتمثیل ). رجوع به حرقة شود.