حجیت
لغتنامه دهخدا
حجیت . [ ح ُج ْ جی ی َ ] (ع مص جعلی ،اِ مص ) حجت بودن . حجیت خبر واحد بحثی است از اصول فقه . رجوع به خبر واحد شود. حجیت اجماع بحثی است از اصول فقه و رجوع به اجماع شود. حجیت ظن و حجیت قطع بحثهائی است از همان علم . رجوع بکلمه ٔ قطع و ظن شود.