حجاره ٔ مشویةلغتنامه دهخداحجاره ٔ مشویة. [ ح ِ رَ / رِ ی ِ م َ وی ی َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حجرمشوی . آهک زنده . کلس . رجوع به حجر مشوی شود.